( بدن ما نسبت به عوارض ناشی از مدرنیته عقب مانده است ) با یک مثال توضیح داده میشود ؛ در ساحل ارتفاع صفر است و فشار اکسیژن بیشترین مقدار است و با افزایش ارتفاع از سطح دریا فشار اکسیژن کم میشود به همین دلیل خون افراد هر چه در ارتفاع کمتری زندگی کنند به تعداد گلبولهای قرمز کمتری برای اکسیژن رسانی کافی نیاز دارند و هر چه ارتفاع بیشتر شود میزان نیاز به افزایش گلبولهای قرمز خون بیشتر میشود! خوب وقتی فردی میخواهد مثلا به قله ی اورست صعود کند تا صعود به میزان ۲۰۰۰ متر بدن قابلیت سازگاری با افت فشار اکسیژن را دارد اما بعد از ۲۰۰۰ متر صعود باید یک هفته کمپ زد تا بدن خودش را سازگار کند بدین ترتیب که با دستور مغز ، مغز استخوان شروع به گلبول سازی بیشتر می کند تا با افزایش تعداد گلبولها ، افت فشار اکسیژن جبران شود و این روند با هر ۲۰۰۰ متر صعود لازم است. در واقع اغلب مرگها در صعود به ارتفاعات ناشی از خفگی هست و علت کبودی افراد فوت شده همین موضوع است. خوب حالا همین موضوع را مقایسه می کنیم با سیر صعودی تمدن بشری ؛ بیش از ۷۰۰۰ سال پیش انسانها غارنشین بودند تا یاد گرفتند بذری را بکارند و مراقبت کنند تا بروید و بدین ترتیب انقلاب کشاورزی اتفاق افتاد و انسانها از غارها خارج شدند و محل سکونتشان کنار محل کارشان ( مزارع ) بود تا اینکه انقلاب صنعتی اتفاق افتاد و تمدن ارتقا یافت و محل کار انسانها از محل سکونتشان فاصله گرفت ! حتما در فیلم های عصر صنعتی دیدید با صدای آژیر کارخانه ها سیل جمعیت روانه خیابانها می شدند و این ارتقا با سرعت بیشتری ادامه یافت و ما را به عصر انقلاب الکترونیک رساند که این انقلاب قرار است مجددا محل کار و زندگی انسانها را یکی کند ؛ بشر در تمدن و مدرنیته هم صعود کرد اما آیا برای سازگاری بدن کمپ زد ؟ خیر ! چرا اکنون شاهد انواع بیماریهای عفونی و غیر عفونی از جمله بیماریهای اتوایمیون ) خود ایمنی ( و انواع سرطان هستیم؟ چرا میزان شیوع و مرگ و میر ناشی از بیماریها در شهرهای متمدن بیشتر است مثلا چرا شهر نیویورک که قلب اقتصاد دنیا و یک شهر بسیار متمدن هست بیشترین میزان شیوع و مرگ ناشی از کرونا را دارد؟ چرا افرادی با سن بسیار بالا عمدتا در مراکز روستایی هستند؟ آیا آماری در دنیا وجود دارد که نسبت مبتلایان به کرونا با شرایط وخیم جسمانی به جمعیت و نسبت مرگ و میر به جمعیت مبتلایان را در مراکز شهری و روستایی نشان دهد؟ چرا اغلب فوت شدگان از بیماری همه گیر اخیر افراد مسن هستند؟ چرا بیشترین آمار بیماریهای زمینه ای مانند دیابت ، بیماریهای قلبی و عروقی و کبدی و غیره در شهرها وجود دارد؟ اینها سوالات بسیار مهمی هستند که نشان دهنده ی غفلت آگاهانه یا ناآگاهانه جوامع بشری نسبت به عقب ماندگی بدن در سیر زمان می باشد و جواب آنها راهگشایی بسیار موثر خواهد بود. مشکل موجود و راه حل آن : استرس باعث بروز یک سری واکنشهای مخرب در بدن میشود به نام استرس اکسیداتیو . این واکنشها باعث از بین رفتن ریزمغذیها از جمله ویتامین ها ، املاح ضروری ، اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب ، آسیب DNA و بروز جهش ، غیر فعال کردن یا اختلال در عملکرد پروتئین ها از جمله آنزیمهای بدن ، اکسید شدن چربی بد خون LDL و رسوب آن در دیواره عروق و ایجاد تصلب شرائین ، آسیب پذیری اعصاب ، تحلیل عضلات ، فشار بر مراکز سم زدای بدن ، واکنش های نامناسب سیستم ایمنی و غیره میشود. این آسیب ها باعث تجمع و مهاجرت سلولهای ایمنی در محل آسیب و تولید واسطه های التهابی میشوند اما این سلولها در برابر استرس اکسیداتیو چندان کاری نمی توانند انجام دهند فقط به شکلی از محل خود ترک پست می کنند و آن محل ها بسیار مستعد آسیب و بیماری و اختلال میشوند. به عبارتی دیگر مسئول اصلی مبارزه با استرس اکسیداتیو ، سیستم دفاع آنتی اکسیدانی هست که همانطور که گفته شد نسبت به عوارض تمدن بسیار ضعیف و عقب افتاده هست و نه تنها نمی تواند این هجمه ی زیاد را کنترل کند بلکه باعث مهاجرت ، تجمع و اشتغال بی ثمر و گاهی مضر سلولهای دفاعی و فشار بر سیستم های دفاعی دیگر بدن و اختلال عملکرد آنها می شود. هدف : برای تقویت و ارتقا سیستم ایمنی عقب مانده ی بدن با شرایط متمدن امروزی ، کمک به شناخت عوامل بیماریزا بویژه بیماریهای فوق حاد عفونی و تولید سریع و با تیتر مناسب آنتی بادی باید فکری به حال سیستم دفاع آنتی اکسیدانی کرد.