چرا پیشرفت هایمان را باور نمی کنیم؟!

مطلع کتاب «سلول های بهاری» روایت این انکار است. یکی از اساتید پزشکی کشور دستاورد دانشمند هموطن خود در تولید سلول های بنیادی را باور نمی کند و به یک استاد خارجی ایمیل می زند: «در ایران جایی به نام رویان ادعا می کند به سلول های بنیادی رویانی انسانی دست پیدا کرده، آیا شما این موضوع را تأیید می کنید؟»

جالب است که آن استاد کاملاً ما را می شناختند، ایشان وقتی این ایمیل را می بینند به یکی از دانشجویان ایرانی شان ارجاع می دهند و می گویند: «شما جوابشو بده. من آن دانشجو را که در آنجا دکترای تخصصی می خواند، می شناختم و ایشان نیز رویان را کامل می شناخت، ایشان تعریف می کرد که به آن استاد ایرانی نوشتم: «اگر چیزی هم باشد و رویان اشتباهی هم کرده باشد، چرا باید بگوییم خارجی ها در مورد ما قضاوت کنند؟ خودمان نمی توانیم؟ این برای کشورمان آبروریزی است.»